بی تو چه سخت است زندگی

بی تو چه سخت است زندگی.
***
حواسم به هیچی نیست.

تنها به توست.
آره خود خودت!
تویی که صدایت, همانند لالایی, هر لحظه, در گوشم است.

تویی که حرفهایت, مثل مُسَکِنی است که اثرش هیچگاه از بین نمیرود.
تویی که قلبم را تسخیر کرده ای و حواست نیست!
نمیبینی حالم را!
نمیشنوی صدایم را!
بو نمیکشی نفسهایم را!
لمس نمیکنی دستهایم را!
پس من چه کاره ام؟
چرا تنهایم؟
چرا مرا از خود میرانی؟
چرا احساست را زیر پاهایت خورد میکنی؟
چرا فکر میکنی من ظاهرسازی میکنم؟
قلبی که مالکش تو هستی را چرا آتش میزنی؟
میسوزانی و میسوزانی و میروی!
ای آرامش من, کجا میروی؟
چرا این قدر با گریه جوری؟
چرا راه حل را نمیجویی؟
چگونه میتوانم تو را فراموش کنم؟
تویی که اسمت را صدها بار میشنوم؟
کجایی؟
چه کار میکنی؟
منی که با لالایی صدایت به خواب میروم.
منی که با شنیدن اسمت, قلبم وحشیانه در سینه میکوبد.
چگونه فراموشت کنم؟
چه کار کنم؟
خودت بگو.
اگر نمیتوانی ببخشی, نبخش!
فقط, برای آخرین بار, اسمم را صدا کن!
ای بهترین آدم دنیا, دوستت دارم خیلی زیاد.
***
دلتون آبی.