بسم الله الرحمن الرحیم.
عرض سلام و ادب و احترام دارم خدمت یکایک شب روشنی های عزیز؛ ان شا الله که حالتون خوب باشه.
دوستان گرامی, به پیشنهاد یه سری از همنوعان تصمیم گرفتیم یه سری نکات و راه کارای آشپزی رو که همه ی نابینایان لازمه بدونیم تا بتونیم به طور مستقل و بدون کمک گرفتن از بیناها آشپزی کنیم رو با شما همنوعان گرامی به اشتراک بذارم. البته این نکته رو متذکر میشم که: من سعی کردم بیشتر روی نکاتی تمرکز کنم که بیشتر برای همنوعانی که میخوان آشپزی رو از ۰ شروع کنن کاربرد داشته باشه, و نه به شکل خیلی پیشرفته و حرفه ای! به همین جهت من میخوام در آینده هرزگاهی چند نمونه آموزش غذا که بیشتر نکات کاربردی نابینایی برای همه ی غذاها داشته باشه؛ و خودم قبلا درست کردم و تجربه و یا نکاتی که بلدم رو بیارم این سایت.
برای امروز من فقط در زیر چند نمونه نوشیدنی رو آموزش میدم؛ ان شا الله در پست های آینده غذا های دیگه رو میارم. در کامنت منتظر نظرات پیشنهادات انتقادات و سؤالاتتون هستم.

طریقه تمیز کردن کتری و سماور, و روش ریختن آب در آن با روش نابینایی

همان طور که میدونیم سماور و کتری جزء وسایل پر استفاده در آشپزخونه هستند پس معمولا زود کثیف میشن بهتره هر روز قبل از کارشون اونا رو تمیز کرد. ابتدا روی سماور رو با پارچه مرطوب میکشیم و با حوله نرم خشک کنیم. البته اگه سماور برقیه که باید دوشاخش رو از پریز بکشیم.
هر چند وقت هم داخلشون رو به این شکل جرم گیری کنیم, مقداری سرکه و آب به نسبت مساوی داخلش بریزیم و به مدت نیم ساعت میجوشونیم؛ تا جرم ها کنده شن؛ بعد با آبِ تمیز آب میکشیم.
یه روش راحتتر هم اینه که: چند دقیقه سماور یا کتری رو بدون آب حرارت بدیم, سپس داخلش رو با آب سرد پر کنیم, بعد چند بار آب بکشیم تا جرم ها پاک شن.
: بعد داخل کتری یا سماور آب میریزیم؛ برای اینکه ما نابینایان بتونیم تشخیص بدیم چقدر ریخته؛ ؟ میتونیم یا از وزن کتری تشخیص بدیم, چون هرقدر آب بیشتر بریزیم سنگینتر میشه, یا از صدای ریختن آب, یعنی اگر دهنه ی کتری رو از شیر بیشتر فاصله بدیم صداش کاملا مشخص میشه تا چقدر آب ریختیم, هر قدر که آب پر میشه صدا کمتر میشه و نازکتر میشه, و وقتی پر بشه صدا خفیف میشه, راه سوم اینه که از پیمانه استفاده کنیم.

طریقه روشن کردن گاز و سماور

برای روشن کردن گاز ما ابتدا باید با دست اطراف گاز رو چک کنیم چیزی نباشه که خدای نکرده دچار آتیش سوزی اینا بشه, بعد کتری رو روی شعله بذاریم, بعد کبریت رو روشن کنیم, کبریت رو در دست راستمون نگه میداریم و دکمه روشنخاموش گاز رو بپیچیم به سمت راست تا در حالت روشن باشه و گاز خارج بشه, بعد سریعً با دست چپ آن نقطه از شعله ی گاز رو که باید کبریت بزنیم تا روشن بشه رو لمس کنیم و پیدا کنیم, بعد دستمون رو از اونجا برداریم و سریعا کبریت رو اونجا بزنیم, با صدای بالا اومدن آتیش روشن میشه, بعد آتیشِ چوب کبریت رو خاموش کنیم تو آشغالی بندازیم.

برای روشن کردن سماور هم ما ابتدا باید داخلش آب بریزیم, بعد اگه فندک نداره: باید دریچه ی سماور که از اونجا باید کبریت بزنیم که روشن بشه رو باز کنیم, کبریت رو روشن کنیم بعد با دست چپ اون دهنه ی دریچه رو پیدا کنیم تا وقتی کبریت رو ببریم داخلش چون نمیبینیم به دیواره ی سماور برخورد نکنه و اینا, بعد دستمونو سریع از اونجا برداریم و سریعً کبریت رو داخل این دریچه ببریم, بعد دکمه خاموش روشنِ سماور رو بپیچیم سمت راست که روشن بشه, و با شنیدن صدای آتیش متوجه میشیم که روشن شد.
پیشنهاد میدم کسانی که گاز دارید؛ از مدل سماور گازی استفاده کنید؛ چون خطرش برای نابینا کمتره؛ و کارش هم راحتتر, ما هم در حال حاضر همینو تو خونمون داریم کار میکنیم, که وقتی به گاز وصل باشه, فندک داره, دکمه خاموشروشنش رو بپیچیم سمت روشناییو فندک رو بزنیم روشن میشه.
همینجا جا داره عرض کنم که از همه بهتر راحتتر و بی دردسر تر برای نابینا کتری هست, ما میتونیم به جای سماور اگر تعداد اعضای خانواده کم باشن خیلی راحت از کتری استفاده کنیم, چون کتری سبکتره و برعکس سماور تمیزتره، چون تو سماور ممکنه لحظه ریختن آب روی کابینت قطرات آب بریزه و مجبور شیم کابینت تمیز کنیم اینا؛ ولی کتری رو میبریم رو شیر آب میریزیم و خیلی تمیز میبریم روی شعله گاز تا بجوشه, , و البته بهتره از مدل کتری هایی استفاده کنیم که چون شیر داره راحت میشه ازش آب جوش برداشت, اما کتری بدون شیر اگه دستش رو خم بگیریم ممکنه آب جوش بریزه و ادامه خطرات احتمالی … , چند نکته: نکته اول اگرچه به جای کبریت میتونیم از فندک استفاده کنیم, ولی بلاخره در بعضی مواقع پیش میاد که کبریت لازم بشه, پس باید کار با کبریت رو یاد بگیریم, روش روشن کردن کبریت: ما چوب کبریت رو در دست راستمون و جعبه کبریت رو در دست چپ نگه میداریم, به حالت خمیده سریع دو سه بار پشت سر هم چوب کبریت رو به اون گوشه جعبه که زبر هست بکشیم و با شنیدن صدای آتیش متوجه میشیم که روشن شده فقط خیلی دستتونو به سرِ کبریت نزدیک نکرده باشید و محکم به جعبه نکشیم که چوب بشکنه , هیچ اتفاقی نمی افته , ,. نکته دوم اینکه اکثر گاز های جدید خودشون فندک دارن, پس نابینایان عزیز زمان خرید گاز میتونید از این مدل بخرید.
نکته سوم اینکه در گاز های قدیمو پیکنیک و فکر کنم حتی سماور و بعضی لوازم آشپز خونه اگر دکمه خاموش روشنی رو کاملا به سمت چپ بپیچیم شعله خاموش میشه, اگر وسط بذاریم روی بیشترین درجه حرارت قرار میگیره, و اگر کاملا سمت راست بپیچیم باز هم شعله خاموش میشه, و اگر بینِ انتهای شعله یا کاملا راست یا همون حالت خاموشی و وسط یا بیشترین حالت بذاریم, درجه حرارت روی کمترین حالت قرار میگیره, که بعضی از دوستان همنوعمون با این حالت آخری مشکل دارن, باید با لمس کردنِ دکمه حالتش رو تشخیص و هدس بزنید, و راه دوم اینه که از روی صدای خارج شدن گاز و صدای آتیش میزانش تشخیص بدید. . نکته چاهارم اینه که در گاز های جدید این مشکل برای نابینایان عزیز حل شده, یعنی ما با پیچیدنِ دکمه خاموشروشن شعله به سمت کاملا راست دیگه شعله رو خاموش نمیکنیم بلکه میره روی کمترین حالت درجه. نکته پنجم زمانی که شعله گاز روشنه اما ما میخواهیم قابلمه رو روی آن بذاریم وقتی نمیبینیم پس چطوری متوجه بشیم کجا بذاریم؟ برای این مواقع من با خودِ همون قابلمه طوری لمس میکنم اون جایی که باید قابلمه رو بنشونم رو پیدا میکنم, و راه دومم اینه که آهسته بطوری که سریعً انگشتم یه کوچولو به حرارت نزدیک بشه و سریع بدون اینکه آتیش به پوست دستم برسه لمس میکنم و در واقع از مسیر حرارت آتیش پیدا میکنم, راه آخر که همیشه انجام میدم اینه که چون زیاد با گاز کار کردم جاش رو حفظم و نشونه گیری و با هدس زدن اینا پیدا میکنم, بعد وقتی قابلمه رو روی شعله میذارم یه طوری تکون میدم تا از کفِ قابلمه احساس کنم نمیلغزه و درست سر جاش نشوندمش.
نکته ششم: گاه پیش میاد باد شعله گاز رو خاموش کنه ولی گاز ازش خارج میشه حالا نابینا چطوری متوجه بشه که آتیش روشنه یا نه؟ اولا من کمی دید دارم و میتونم نور ببینم! اما برای کسانی که حتی درک نور هم ندارن من از روی صدای شعله میتونم متوجه بشم, اگه دقت کرده باشید صدای خارج شدن گاز بدون آتیش نازکتره ولی اگه با آتیش باشه کمی متفاوته, دوما زمانی که باد بیاد یا به هر دلیلی احتمال بدم خاموش شده دستم رو آهسته طوری به حرارت نزدیک میکنم که آتیش به پوست نرسه, در واقع با سرعتی در حد برق , راه بعدی اینه که من با دستم یه جوری باد میزنم به اون شعله و با باد زدن شعله صدا میده و ولی اگه صدایی نیومد پس خاموشه, . نکته آخر اینکه تمرین تکرار لازمه ی بالا بردن سرعت عمل در کار آشپزی هست چون نابینایان عزیز بخاطر محدودیت بینایی لازم به دقت بیشتری دارن که این دقت و تمرکز توجه باعث میشه کند کار کنن, اما برای این باید زیاد کار کنیم و تمرین تکرار کنیم تا سرعت عملمون بالا بره.

طریقه دم کردن چایی و پذیرایی از مهمان

برای برای دم کردن چایی: : ابتدا داخل کتری یا سماور آب سرد تازه میریزیم, گاه پیش میاد عجله داریم میخواهیم زود چای درست کنیم آب گرم میریزیم تو کتری یا سماور, که به نظرم این درست نیست, چون روی سطح چای درون استکان یا فنجان لکه هایی مثل اثرات چربی ایجاد میشه, . این لکه ها رو بیناها میبینن, ظاهر قشنگی نداره! همچنین باعث میشه مزه چایی تغییر کنه.
به این دلیل گفتم آب تازه باشه چون: آبی که به مدت طولانی یا چند بار جوشیده باشه, طعم و خاصیت چای رو کاهش میده .
خب دوستان عزیز, بعد اینکه آب ریختیم داخل سماور یا کتری, شعله رو روشن میکنیم و حدود دقیقه صبر میکنیم تا کاملا جوش بیاد؛ البته این بستگی به میزان آب و درجه حرارت داره؛ پس برای اطمینان از جوش اومدنش به صدای اون هم توجه کنید. بعد به مقدار لازم چایی خشک و آب جوش داخل قوری میریزیم؛ یعنی به نسبت آب جوشمون چایی خشک میریزیم! و درشو میبندیم ,و میذاریم روی کتری یا سماور و صبر میکنیم تا جوش بیاد, دوستان, با توجه به نوع چایی، زمان و مقدارش برای هر نوع متفاوته پس نمیتونم براتون دقیق بگم ولی چون برای ما نابینایان مهمه که بدونیم چقدر بریزیم و چقدر وقت لازمه که دم بکشه پس پیشنهاد میدم برای اولین بار از بینا سؤال کنید, البته این ربطی به دیدن نداره حتی بینا ها هم اولین بار از روی جعبه چایی توضیحاتش رو میخونن! ولی به طور کلی معمولً چای سبز بین ۳تا ۵دقیقه دم می کشه . اما چای سیاه ۵تا۷ دقیقه وقت میخواد, . بعضی چایی ها هم دیدم که بین ده تا ۱۶ دقیقه وقت میخواد. و من از اون مدل چایی که خودمون خوردیم مثلا برای ۵نفر دو قاشوق چاییخوری ریختم کافی بوده, [خخخ؛ اگه لازمه مدل چاییمونو بگم؟!!!]
خب بعد اینکه چایی دم کشید ما ابتدا سرویس چایی رو بشوییم: دوستان عزیز نابینا چون ماها بیشتر از دستمون کار میگیریم باید بیشتر هم مواظب سالم موندنشون باشیم, میدونید که شوینده ها اکثرا شیمیایی هستن و برای دست مضرن, ما میتونیم برای پاک کردن لکه چای و قهوه و برق انداختن استکان نلبکی و هر نوع ظروف شیشه‌ای، چینی… مقداری سرکه و نمک رو بهم مخلوط کنیم و به آنها بمالیم, پس از حدود یک ساعت ظروف رو آب بکشیم. نابینایان عزیز توجه! نکته اول: شستشوی شیشه‌ها مقابل تابش مستقیم آفتاب موجب باقی موندن لکه میشه!!! نکته دوم: قبل از چایی ریختن الزامً با دستمال خشک تمیز سفید اینا رو پاک کنیم تا لکه هاش گرفته بشن چون اگرچه سرویس خشک شده و ظاهرً این لکه ها برای نابینا قابل تشخیص نیست اما بیناها میبینن و صورت قشنگی نداره؛ ماها هم باید خودمون بدونیم به احتمال ۹۰ درصد این لکه وجود داره و باید قبل از ریختن چایی پاک کنیمشون؛ وگرنه داداشا گیر میدن؛ خخخ. خب بعد از پاک کردنشون همه رو به این شکل داخل سینی بچینیم, راستی یه نکته: از سرویس چایی ست استفاده کنیم, یعنی مثلا اینطور نباشه که از چند مدل نلبکی استفاده بشه, خخخ. . خب اول روکش سینی یا همون زیر استکانی رو در کف سینی پهن کنیم؛ [ این کار ضمن اینکه زیبایی داره؛ برای ما نابینایان خییییلی خوبه؛ چون زمانی که سینیه چایی رو بلند میکنیم استکان کف سینی نمیلغزه
بعد ما نلبکیا رو داخل هم در وسط سینی بذاریم, استکانا رو کنارشون بچینیم, قندون همپر باشه با قند و درش بسته باشه, و کنار نلبکیا بذاریم . نکته: نابینایان عزیز همه ی ما قند رو با ملاقه بریزیم تو قندون, ریختن قند با دست حتی دست تمیز وجهه قشنگی نداره ضمن اینکه قند چرکین میشه! البته نکته علمی اینکه اصلا بی خیال قند, بهتره چای رو با خرما نوش جان بفرمایید. اه یادمون رفت, کدوم چایی؟ استکان که خالیه! خخخ, خب ما نابینایان به این شکل چایی رو در استکان میریزیم: ابتدا روی استکان یه سافی میذاریم, بعد چاییِ داخل قوری رو یه کوچولو داخل استکان در واقع روی این سافی میریزیم تا تنها چایی وارد استکان بشه اما تفاله هاش داخل استکان نره, به طوری کهچایی فقط ته استکان رو بپوشونه, البته بستگی به نوع چایی داره و سلیقه ی افرادی که چایی کمرنگ میخورن یا پر رنگ, به هر حال اول با رعایت این نکات چایی رو داخل استکان میریزیم, بعد آب جوش رو داخل استکان میریزیم تا پر بشه, به این دلیل گفتم اول چایی بریزیم بعد آب جوش چون اینطوری نابینا دقیقتر مطمین میشه چقدر چایی ریخته, زمانی که داریم میریزیم اگر دهنه استکان رو از شیر با فاصله بیشتر نگه داریم تا علاوه بر وزن استکان از صدای ریختن آب در استکان راحت تشخیص بدیم چقدر ریخته میشه, راه دیگه اینکه از پشت استکان اگه لمس کنیم از حرارتش میشه فهمید چقدر ریختیم, به هیچ وجه دست رو به چایی نزنیم که اصلا وجهه قشنگی نداره خلاصه buy استکانا رو به همین شکل پر میکنیم میبریم از مهمان پذیرایی میکنیم. یعنی اول سینیچایی رو میبریم روی میز پذیرایی میذاریم, بعد اگه مهمانا زیادن, یا همینجوری با سینی رو جلوشون میبریم تعارف و خودشون بر میدارن؛ و یا ما جلوی هر مهمان یه نلبکی میذاریم و استکانش رو داخلش میذاریم, و کنار هر چند نفر نزدیک هم یه قندون میذاریم.
بد نیست همینجا طریقه ی چایی دو رنگ رو هم آموزش بدیم: این نوع چایی بیشتر مجلسی و رسمی هست؛ مثلا , عروس ها در شب خواستگاری با این نوع چایی از… پذیرایی میکنن؛ [ هیس؛ دختر زشته اسمشونو نیاریم؛ بریم رو آشپزیمون ؛ خخخ. طعمِ این چایی شیرینه نه تلخ؛همچنین داغ نیست.
برای درست کردن این چایی ما توی یک ظرفی آب و شکر بریزیم؛ ؛ غلظت شکر باید زیاد باشه و به حد اشباع برسه . یعنی وقتی که شکر بریزیم دیگه حل نشه و شیره ماننده بشه.
بعد توی استکان تا نصف با این شیره پر کنیم و به آهستگی چای که قبلا دم کردیم رو بهش اضافه کنیم. بیناها میتونن ببینن که آب در پایین و چای در بالا قرار میگیره؛ و دو رنگ میشه.

آموزش قهوه

موادی که برای این نوع قهوه فوری لازم داریم: ۱: یک قاشق مرباخوری پودر قهوه فوری
۲: دو قاشق مرباخوری شکر
۳: یک الی دو قاشق مرباخوری آب ولرم
۴: یک فنجون شیر جوشیده ی دا.غ
خب ما شکر، پودر قهوه فوری و آب ولرم رو توی فنجون میریزیم؛ (مقدار شکر و قهوه به سلیقه ما بستگی داره میشه مقدار هر کدوم رو کمتر یا بیشتر کرد).
حالا به مدت بیش از ۵دقیقه سریع و پشت سر هم باید با قاشوق کوچیک بهم بزنیم. نکته: بیناها از رنگش متوجه میشن چون رنگش روشن میشه. اما ما نابیناها اگه قاشوق بزنیم متوجه میشیم که کمی پف میکنه و خامه ای میشه.
بعد شیر رو که قبلا جوشوندیم کم کم به فنجونمون اضافه میکنیم؛ و نهایتً همش میزنیم.
نکته: ما نابینایان وقتی قاشوق بزنیم متوجه میشیم قهوه به شکل خامه ای و غلیظ میشه، و و با چشیدن هم میتونیم متوجه بشیم که آماده شده.

طرز تهیه نوشیدنی آلبالویی

دوستان عزیز؛ همان طوری که میدونید شربت آلبالو به صورت آماده تو بازار هست, شما میتونید از همینا برای این نوشیدنی استفاده کنید, و یا خودتوناگه آلبالو داشتید به صورت طبیعی شربت آلبالو درست کنید؛ بعد باهاش این نوشیدنی رو درست کنید.
.
ولی من میخوام اینجا اول گرفتنِ شربت آلبالو رو توضیح بدم؛ بعد نوشیدنی رو آموزش میدم.
مواد لازم برای یک کیلو آلبالو:
شکر یک و نیم کیلو.
وانیل نصف قاشق چای خوری؛ آب ۸لیوانِ بزرگ.
[ [ نکته: شربت آلبالو رو اگه با آلبالویی که هنوز خیلی نرسیده درست کنیم؛ رنگش سرخِ تند می شه و ترش مزه هست؛ ولی . با آلبالوی رسیده، رنگ شربت آلبالویی پخته و ترشیش کمتره]
خب حالا ما شکر رو با ۸ لیوان آب حل می کنیم؛ و روی حرارت جوش میدیم؛ . بعد از صافی رد می کنیم.
آلبالو هامونو که قبلا شستیم و برگ و شاخه ها رو کندیم؛ داخل کیسه ی پارچه ای نازک و تمیزی می ریزیم و می بندیم و در شربت میندازیم ؛ و مجددا میذاریم شربت با حرارت ملایم بجوشه؛ و صبر میکنیم تا قوام بیاد؛ که ما نابینایان با قاشوق زدن راحت میتونیم تشخیص بدیم!
. بعد از این مرحله وانیل رو بهش اضافه میکنیم, و همچنان روی شعله باشه تا کاملا جوش بیاد.
بعد از اینکه جوشید؛شعله رو خاموش میکنیم.
سپس بسته ی آلبالو رو برمیداریم؛ میبریم از داخلِ یه قابلمه می فشاریم تا شربت ازش کاملا خارج بشه.

دوستان خوبه نابینا میتونن برای این شربت از هر مدل قابلمه ای استفاده کنن مشکلی نخواهند داشت.
درمورد پاک کردن شاخ و برگ و آلبالو هم ما نابینایان میتونیم به شکل زیر: آلبالو ها رو داخل قابلمه ی بزرگی پر از آب بریزیم ؛ با لمس کردن راحت و سریعتر میشه شاخ برگاشو بکنیم؛ بعد بشوریم؛ و آب بکشیم. خب حالا میریم برای درست کردن نوشیدنی آلبالویی با لیمو و نعنا: قبل از هرچیزی این نکته رو یاداور میشم که: این نوشیدنی هم طعم لیمو داره هم بخاطر نعنا خنکه و هم اینکه بخاطر آلبالو مزه ی آلبالویی داره؛ و هم اینکه میوه ی لیمو ترش و آلبالو و برگ نعنا شکل ظاهریش رو خوشکل میکنه.
ما ابتدا مقداری از این شربت آلبالوی غلیظ که بالا درست کردیم؛ و یا به صورت آماده از بیرون خریداری میکنیم رو داخل لیوان میریزیم . سپس پوست لیمو ترش رو میکنیم؛ بعد لیمو ترش رو به شکل های مختلف حلقه‌ای و نازک برش میگیریم و هر قدر که لازمه رو بندازیم داخل لیوان؛ و چند برگِ ریزِ نعنای تازه رو داخلش بریزیم؛ . بعد چند دونه آلبالوی یخ زده داخلش بریزیم؛ . بعد آب سرد بریزیم؛ تا حلقه‌های لیموترش و برگ های ریزِ نعناع در لیوان به حالت شناور در بیاد! خوشمزه و خوشکل نوش جونتان
نکته اول: برای نوشیدنی ما نابینایان گاه لازمه به جنس لیوانی که برای پذیرایی استفاده میکنیم هم توجه کنیم! چون بعضی لیوان ها خییلی نازکن؛ و ما نابیناها هم زیاد پیش میاد لیوان حتی احتیاط هم میکنیم از دستمون لیز میخوره؛ و حتی آهسته هم میاد زمین؛ باز درجا میشکنه! [ پول بابا ها همینجاهاست که باید خرج بشه؛ خخخ]
نکته دو: طریقه ی پوست گرفتن لیمو ترش به روش نابینایی: ما چاقو رو در دست راستمون میگیریم؛ میوه رو در دست چپ؛ و ابتدا با نوک چاقو یه برش کوچیکی روی میوه ایجاد میکنیم تا از همین قسمت شروع کنیم به پوست گرفتن؛ ما با انگشت اشاره و شصت دست چپمون قسمتی از پوستش رو که باید چاقو برش بده ؛ رو لمس میکنیم؛ بعد چاقو رو هدایت میکنیم همینجا رو پوست بگیره؛ بعد چاقو رو از سمت چپ کوچلو کوچولو به سمت راستروی پوست لیمو میکشیم؛ هر لحظه که پوست میگیریم با انگشت اشاره چک میکنیم تا چاقو قسمت گوشت میوه رو خراش نده و دقیقً همونجایی که مد نظرمونه رو پوست بگیره؛ و به همین ترتیب کل میوه رو پوست بگیریم؛ بعد به هر شکلی که دلمون خواست تکه تکه برش بدیم؛ یکی دو تکه رو بریزیم تو هر لیوان. . ولی برای این کار یه راه بهتر و تمیزتر برای ما نابینایان هم اینه که: اول به هر شکلی که میخواهیم در بیاریم پوست لیمو رو خراش بدیم؛اول همه قسمت ها رو اینجوری خراشیده بکنیم؛ بعد با چاقو همه رو از همین خراشیده ها جدا کنیم؛ بعد پوستِ هر تکه رو با دست جدا کنیم؛ و بندازیم تو لیوانِ نوشیدنیمون.
نوش جونتون, موفق باشید, التماس دعا.